Sekrety końskiego umysłu, Robert M. Miller

Fragment PRZEDMOWY:
Wiele razy miałem okazję zauważyć z wielką satysfakcją, iż zachwyt człowieka nad naturą i jej tworami nie tylko nie przygasł, ale wręcz stał się jeszcze gorętszy w dobie olbrzymiego postępu technicznego. Najlepszym tego dowodem było przyjęcie, z jakim spotkały się pokazy Hiszpańskiej Szkoły Jazdy w Nowym Jorku. W tym wielkim mieście, gdzie nawet codzienny zgiełk przytłacza ogromem wrażeń, publiczność w całkowitej ciszy podziwiała ruchy tańczących siwych koni, próbując zrozumieć to, co rozgrywało się przed ich oczami. Stały bywalec Madison Square Garden powiedział mi później: „Przychodzę tu co roku, ale dziś po raz pierwszy zobaczyłem szczęśliwe konie – Pańskie konie”. Mimo całego dzisiejszego materializmu, miłość do zwierząt stopniowo wzrasta. Szczególnie widoczne jest to w wielkich miastach, czego dowód stanowi rosnące zainteresowanie sportem jeździeckim. Te zmiany sprawiają, że łatwiej jest mi podjąć próbę zbliżenia do siebie konia i człowieka, zgłębić mentalność konia, a nade wszystko zabiegać o to, abyśmy podchodzili do zwierząt ze spokojem i bez żadnych uprzedzeń.
Alois Podhajsky

Sekrety końskiego umysłu to kolejna pozycja przygotowana przez wydawnictwo Galaktyka umożliwiająca czytelnikowi lepsze poznanie koni. Zrozumienie ich natury, zachowań, języka jakim porozumiewają się między sobą i z otaczającym je światem, to droga do prawdziwego koniarstwa. Nie wystarczy kupić bryczesy, toczek, palcat i firmowe siodło. Trzeba zdobywać wiedzę z różnych źródeł. Jednym z nich jest ta znakomita książka Roberta M.Millera.
Wojciech Mickunas

Utalentowani jeźdźcy znają sekrety końskiego umysłu. Pewne rysy charakteru, ujawniające się w zachowaniu, są wspólne dla wszystkich ras. Głęboko utrwalone w kodzie DNA, dotyczą każdego nowo narodzonego źrebaka. W swojej książce dr Robert Miller wyjaśnia, w jaki sposób można przewidzieć zachowanie konia. Podpowiada, co zrobić, by uzyskać pożądaną reakcję zwierzęcia i jak eliminować jego złe nawyki.

Możesz nauczyć swojego konia, aby:

• ignorował rzeczy, które go płoszą,
• stał cierpliwie przy przywiązaniu,
• akceptował rutynowe zabiegi weterynaryjne i kowalskie,
• pozbył się “klejenia do stajni” i “klejenia do stada”,
• wchodził do przyczepy chętnie i spokojnie,
• ustępował po nacisku na głowę, szyję i nogi już jako nowo narodzony sysak,
• reagował pozytywnie podczas pokazów, na przejażdżce czy w stajni.